کد مطلب:77838 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109

و قال علیه السلام: و قد لقیه عند مسیره الی الشام دهاقین الانبار، فترجلوا له و اشتدوا بین یدیه، فقال: «ما هذا الذی صنعتموه؟» فقالوا: خلق منا نعظم به امراءنا. فقال علیه السلام: و الله ما ینتفع بهذا امراوكم و انكم لتشقون به علی انفسكم و تشقون به فی آخرتكم. و ما اخسر المشقه ورائها العقاب و اربح الدعه معها الامان من النار!» یعنی و گفت علیه السلام و حال آنكه ملاقات كرده بودند او را در وقت حركت به سوی شام، مردمان دهقان ولایت انبار، پس پیاده گردیدند از مركبها از برای تعظیم او و دویدند پیش روی او، پس گفت علیه السلام كه «چه چیز است این رفتاری كه شما كردید؟» پس گفتند: خصلت و عادتی است از ما كه تعظیم می كنیم ما به آن امیران و بزرگان ما را. پس گفت علیه السلام: سوگند به خدا كه منتفع نمی شوند به این عمل امیران و بزرگان شما و به تحقیق كه هر آینه مشقت و زحمت می دهید شما به آن، بر نفسهای شما و بدبخت می گردید به سبب آن در آخرت شما. پس چه بسیار زیان دارنده است مشقتی كه در پشت سر آن باشد عذاب خدا و چه بسیار سودمند است آسایشی كه باشد با آن ایمنی از آتش جهنم!